3 Οκτωβρίου 2016

"Τα σαράντα μου" μετά την πλημμύρα...

Ανοίγω που λες την πόρτα, και μόλις πατάω το ποδάρι μου στην είσοδο του εργαστηρίου ακούγεται ένα πλατς. "Ενδιαφέρον" λέω από μέσα μου. "Ας βάλω και το άλλο ποδάρι". Ακούγεται ένα ξαναπλάτς. "Πολύ ωραία!" σκέφτομαι, ανάβω το φως και κλείνω πίσω μου την πόρτα. Μαζί με το φως, τον χώρο πλημμύρισε αυτόματα και ένα ελαφρύ άρωμα μουχλίλας, το οποίο σιγά-σιγά δυνάμωνε ή απλά άρχισε να εγκαθίσταται στα ρουθούνια και έπειτα στα γενικότερα εντόσθιά μου... Τι είχε συμβεί??

Την προηγούμενη μέρα είχε βρέξει. Όχι βροχή ανθρώπινη. Βροχή διαολεμένη, καρεκλοποδαράτη. Και ήρθε και βούλωσε το λούκι στο μπαλκονάκι. Και έγινε το μπαλκονάκι μια ωραιότατη μπανιέρα για σπα (είχε και κάτι λάσπες μέσα και φύλλα, ιαματικά όλα). Έλα που δεν άντεξε το ρολό στο παράθυρο του μπαλκονιού και κάνει ένα ΖΜΠΡΑΑΑΑΦ (δεν ήμουν εκεί, οι φήμες λένε ότι ακούστηκε ως το άπειρο κι ακόμα παραπέρα) και μπήκε το νερό μέσα... Και πήγε παντού. Όταν όμως λέμε παντού, εννοούμε παντού. Αρχικά "πότισε" το "γκαζόν" που έχω στο εκθετήριο. Έχεις έρθει στο εργαστήρι? Αν όχι, ο χώρος που έχω απλωμένα τα πραγματάκια μου είναι κάπως έτσι:

Δηλαδή έτσι ήταν. Μια πιο πρόσφατη φωτογραφία δεν πρόλαβα να βγάλω! Το καλοκαίρι έκανα βαψίματα και ανακαίνιση και διάφορες εργασίες... Στο θέμα μας όμως. Το νερό, αφού λοιπόν πότισε το γκαζόν, πήγε στις αποθήκες, στην τουαλέτα, στην κουζίνα, στο χώρο του εργαστηρίου. Καλή φάση, ε? Τώρα καταλαβαίνεις γιατί εξαφανίστηκα τόσο καιρό...

Για μέρες στο εργαστήρι όλα  ήταν αλλού. Και ανάποδα επίσης. Για να στεγνώσουν τα ποδαράκια των επίπλων, για να στεγνώσουν τα πατώματα, για να μη μείνει στάλα υγρασίας. Αυτό το κίτρινο δίπλα στη φάτσα μου δεν είναι καμιά φοβερή ιδέα. Είναι αντανάκλαση από το φως της οροφής μέσα στη λιμνούλα του εκθετηρίου. Φύση δεν ήθελα μέσα στο εργαστήρι? Μόνο βατράχια δεν απέκτησα. Σου έχω τραβήξει και μερικές φωτό για να μοιραστώ τον πόνο μου.

Μέσα σε όλη αυτήν την αναταραχή ήθελα να ετοιμάσω και το πάρτυ των γενεθλίων μου! Και δεν ήταν οποιαδήποτε γενέθλια, ήταν τα σαράντα μου. Οπότε, εφόσον η ανοησία τρέχει από τα μπατζάκια μου, το θέμα του πάρτυ ήταν "Τα σαράντα μου". Τι εννοώ με αυτό? Έχω λίγα πραγματάκια να σου δείξω, μια και σε όλη την αναμπουμπούλα δεν τράβηξα πολλές φωτό. Μου έστειλαν και οι φίλοι μερικές. Ότι δεις παρακάτω το βλέπεις με δική σου ευθύνη. Μην πεις ότι δεν σε προειδοποίησα.
Στο κουδούνι της πόρτας υπήρχε σχετική ανάρτηση.

Και μέσα στο σπίτι (μη γίνουμε και εντελώς ρεζίλι στη γειτονιά) άλλη μία, που στόλιζε έναν δίσκο με κονιάκ, παξιμαδάκια, κρουασανάκια και ελληνικό καφέ.

Σχετικά με τον "Υιό" που έγραψα, μην φανταστείς ότι έχεις χάσει επεισόδιο. Τον Ρομπέν εννοώ. Είπαμε, η ανοησία και εγώ, συνώνυμα. Φυσικά τα μπαλόνια μου ήταν ασπρόμαυρα και ασημί. Τα ρουφήξαμε μετά. Είχε πλάκα.

Βάλε άντρα να ρουφήξει ήλιο και να σου τραγουδήσει "Όσο αξίζεις εσύ και η καρδιά σου η χρυσή". Θα με μνημονεύεις κάθε φορά που θα το ακούς.

Την τούρτα μου την παράγγειλα ολόλευκη. "Μα δε θέλετε τίποτα επάνω, έστω κάποιο λευκό σχέδιο;" ρώτησε η κοπέλα στο ζαχαροπλαστείο γράφοντας ΣΚΕΤΗ ΧΩΡΙΣ ΣΧΕΔΙΑ-SOS επάνω στο χαρτί της παραγγελίας. Πού να ήξερε ότι θα τη στόλιζα μόνη μου, έτσι:

Είχα πάρει ένα σορό από αυτά τα ασημί κουφετοειδή που βάζουν στα κόλλυβα για να την κάνω υπερπαραγωγή. Αλλά όταν δοκίμασα ένα και κόντεψαν να μου φύγουν ο πάνω και ο κάτω δεξής τραπεζίτης ταυτόχρονα (εμ, τραπεζίτης και Αριστερός, γίνεται; ...που έλεγε και η Βασιλειάδου) είπα να μην το παρακάνω. Έτσι προέκυψε λιτή και σικάτη.

Αντέχεις κι άλλη ανοησία; Προχώρα παρακάτω!
Κάθε πάρτυ που σέβεται τον εαυτό του έχει και δωράκια για τους καλεσμένους. Πήγε ο νους σου? Αν ναι, τότε δεν πας πίσω και εσύ από ανοησία. Αν όχι, ορίστε!

Όπως καταλαβαίνεις, πήρα απλά σακουλάκια για μνημόσυνα, διαλεγμένα όμως ώστε να μπορώ να κάνω τη βλακεία που είχα κατά νου.

Μέσα έβαλα από ένα αναμνηστικό δωράκι, ξεχωριστό για κάθε καλεσμένο. Έφτιαξα μαγνητάκια με τη φάτσα μου (αυτή είναι η φάτσα που χρησιμοποιώ στο facebook ως εικόνα του προσωπικού  μου προφίλ).

Να τα σχέδια. "Τα 40 μου. Να είμαστε καλά να με θυμόμαστε."

Εκτός από το μαγνητάκι, ειδικά για την περίσταση, η Άννα από το Piece of Cake μου ετοίμασε να μοιράσω τα μοσχομυριστά μπισκότα της! Το "Φ" που στόλιζε την τούρτα μου ήταν ένα από αυτά!

Αλλά μου έκανε κι ένα δωράκι! Ένα cupcake με τον αγαπημένο γκρίζο αρκούδο φτιαγμένο από ζαχαρόπαστα. Εκπληκτική λεπτομέρεια...

Με το πάρτυ για "Τα σαράντα μου" το ξόρκισα (λέω) το κακό του χρόνο που περνάει!
Από εδώ και πέρα...
 

Είμαι Σαράντα! Θέλω ειδική μεταχείριση!

26 σκέψεις... η δική σου?

  1. Είναι τα καλύτερα 40 που έχουν γίνει μακράν!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχεις φανταστικό χιούμορ!!! Χρόνια σου πολλά, χαρούμενα και ευτυχισμένα!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ωραίο χιούμορ .... μπράβο !!!! Να τα εκατοστήσεις !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Να τα εκατοστήσεις και πάντα να έχεις τέτοιες φοβερές ιδέες!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από ανοησία, να φαν' κι οι κότες! Χεχε! Ευχαριστώ για τις ευχές Νάσια! :)

      Διαγραφή
  5. Χα,χα! Είσαι απίστευτη! Να τα εκατοστήσεις και να μείνεις πάντα έτσι γελαστη και αισιόδοξη ακόμα και στα δύσκολα!
    Καλή μέρα!
    υγ:Κρατάω τις ιδέες γιατί και τα δικά μου σαράντα πλησιάζουν σε λίγους μήνες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που έδωσα ιδέα! Να είσαι καλά Νίκη, ευχαριστώ για τις ευχές! Με το καλό να έρθουν και τα δικά σου "σαράντα"!!! :)

      Διαγραφή
  6. εισαι απιστευτη!!! πολύχρονη και τυχερη!! και εις αλλα 40 με υγεια!! φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Ελπίδα μου! Να είσαι καλά! Φιλάκια! :)

      Διαγραφή
  7. καταρχήν χρόνια σου πολλά!!!!
    πρέπει να έχεις πολύ χιούμορ με τέτοιο θέμα γενεθλίων που ετοίμασες!!
    όσο για το εργαστήριο...δεν τολμάω ούτε να φανταστώ τι χαμός έγινε εκεί μέσα....καλά συμμαζέματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το καλό είναι ότι οι ζημιές ήταν ελάχιστες σε σχέση με τις δουλειές που άνοιξαν από το πουθενά... Ευχαριστώ για τις ευχές σου! :)

      Διαγραφή
  8. Θεοπάλαβοοοο! Καλημέρα..καλέ θα σε σκοτώσω..τι 30..τι 40..τι 50.. κούκλα μου ένας άνθρωπος σαν κι εσένα θα είναι πάντα η έφηβος που δεν θα μεγαλώσει ποτέ.Το μαύρο χιούμορ σου επέτρεψε με να μη το δεχθώ.Τα χρόνια για μένα ποτέ δεν ήταν νούμερο να με πληγώνει, απλά κάτι που...προστέθηκαν πόνοι τα πρωινά, κάτι τα χάπια, κάτι που έπαψα να ανεβαίνω σκάλες και βουνά, κάτι που κάνω τα μισά από ότι θέλω να κάνω η.."μέσα" μου..η έφηβη είναι πάντα εκεί..Αυτό με τη πλημμύρα το έχω ζήσει πριν χρόνιασε..ΟΛΟΚΛΗΡΟ το σπίτι μου και είδα το δρύινο πάτωμα να γίνεται..βαρκούλες! Σε κούρασα μα φεύγοντας να ευχηθώ τα σαράντα σου καράτια η μία κόρη μου έγινε το Μάιο)να γίνουν η αρχή για κάτι ακόμη πιο δημιουργικό και ολοφωτεινο στο μονοπάτι της ζωής σου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Αχτίδα, ευχαριστώ για τη λαμπερή ευχή σου! :)

      Διαγραφή
  9. Διάβαζα και δεν σταματούσα να γελάω και να λεω
    απο μεσα μου "τι τρελοκομείο!"
    Δεν μπορώ να ευχηθώ τίποτε αλλο απο καλα σαράντα!
    Χρονια τρελά να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χεχε! Προς αυτήν την κατεύθυνση δουλεύω... Να μαζεύω τρέλα και να την εκτονώνω σε ιδιαίτερες περιστάσεις. Να είσαι καλά Μάρθα για τις ευχές! Ευχαριστώ πολύ! <3

      Διαγραφή
  10. Μμμμμ,ναι....δεν μπορώ να πω πως δεν γέλασα με το θέμα των γενεθλίων.Πρέπει να βλέπουμε τον θάνατο με χιούμορ.Εξάλλου είναι το μόνο σίγουρο σε τούτη την ζωή...

    Καλά σαράντα το λοιπόν και από εμένα!

    Όσο για την πλημμύρα τι να πω;;;Το έχω ζήσει και είναι δράμα...Κουράγιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μακράν το καλύτερο πάρτυ που θα θυμούνται οι φίλοι σου αλλά και όλη η μπλογκόσφαιρα!! Κρίμα για την πλημμύρα, ελπίζω να μη σου καταστράφηκαν οι χειροτεχνίες σου, είναι πολύτιμες. Φιλάκια πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευτυχώς λίγα πραγματάκια πετάχτηκαν Ευγενία... Ήμουν τυχερή στην ατυχία γιατί αν με έβρισκε η πλημμύρα σε άλλη φάση του εργαστηρίου, θα άνοιγα την πόρτα και θα έβλεπα τις κούτες που συνήθως είναι έτοιμες για παράδοση, να επιπλέουν σε λιμνούλες... Πάλι καλά! :)

      Διαγραφή
  12. Είσαι πολύ τρελή, πάει και τελείωσε!!!!!
    Κουράγιο και καλή δύναμη σε όλους μας να σε ανεχόμαστε για άλλα 100 χρόνια και βάλε!
    Λυπάμαι για τη ζημιά που έπαθες, ευτυχώς που έχεις χιούμορ.
    Να είστε καλά και να περνάτε ακόμη καλύτερα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θέλω να τ'ακούω, να τ'ακούω να το λέεεεες!!! Η τρέλα δεν πάει στα βουνά που λέει κι ο λαός, αλλά κυκλοφορεί ελεύθερα και στη μπλογκόσφαιρα. Ευχαριστώ για τις ευχές! :)

      Διαγραφή
  13. Φανήηηηη πέθανα στα γέλια:)))))
    Απορώ πως δεν το σκέφτηκα εγώ στα δικά μου σαράντα μιας και εχω κουμπάρο με γραφείο τελετών:))))
    Που να το ξέρες να σου φερνα τσάμπα τα σακουλάκια μνημοσύνου και ένα δίσκο με κόλλυβα αντί για τούρτα:))))
    Αλήθεια, το καταπληκτικό μπισκότο αντικαθιστούσε το τσουρεκάκι/κέικ που δίνουν στα μνημόσυνα;;;; χα χα χα
    Τέλεια όλα!!! Υποκλίνομαι!!!
    Σου εύχομαι να είσαι πάντα έτσι τρελιάρα και γεμάτη υγεία, να απολαμβάνεις τη ζωή με χιούμορ και να γιορτάσεις αντίστοιχα τα 100 σου χρόνια:)))
    Για την πλημμύρα δεν έχω λόγια, δεν το έχω ζήσει, μόνο που το φαντάζομαι ανατριχιάζω! Ελπίζω να τη γλύτωσες με τις λιγότερες δυνατές απώλειες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ποιος να φανταζοταν οτι αυτος ο τοσο εντυπωσιακος καθρεπτης ειναι φτιαγμενος απο πολυουρεθανη;;πολυ εφευρετικο!!μπραβο!!
    ดูหนังออนไลน์

    ΑπάντησηΔιαγραφή

για πες!